บอกไม่ถูกเลยว่ารู้สึกดีใจสักเท่าไหร่

หลังจากไปซื้อของถึง ๕ ห้าง รวมสิริมายุ เวลารวม ๗ ชั่วโมงกว่า บ่าย ๒ ถึง ๓ ทุ่มครึ่ง
.
พูดได้คำเดียวว่า "เข็ด" ครั้งหน้าไม่เอาแล้ว
เดินจนหายเขินเลยหว่ะ
.
แต่ครั้งหน้าไม่มีธุระจริงๆ ไม่เอาแหล่ว
ดีใจจริงๆถึงบ้านซะที เหนื่อยชิบ
.
รายละเอียด...
ที่แรก ลงสถานี Clark quay (คล๊าก เคย์) จากนั้นไปห้าง The central ซึ่งลงสถานทีปุ๊บก็เจอเลย เป็นห้างเปิดใหม่ แต่ของเหมือนห้างกำลังโดนสั่งปิด แทบไม่มีอะไร ที่เห็นแล้วติดใจคือ เด็กวัยรุ่น รุมกันซื้ออะไรสักอย่าง เดินไปดู อ้าวลูกกวาดทำเป็นสีๆ นี่หว่า เชอะ
.
ที่สอง ไปห้างชื่ออะไรไม่รู้อยู่ใกล้ๆ เดินไปของเล่นเด็กเห็นกระเป๋าสวยๆ เพียบเลย ว่าจะซื้อแว่นกันแดดสักอันหน่อย ฟาดไปซะ ๒ พัน อัพทั้งน้น เอ่อ ไว้ก่อนรึกัน
.
แต่ที่ห้างนี้เด็กวัยรุ่นทั้งนั้นเลยแฮะ ประมาณ สยามบ้านเรามั๊ง แต่เรื่องแต่งตัว คาดว่าเด็กวัยุร่นบ้านเรากินซะ ๘๐.๕๒ เปอร์เซ็น (เว่อร์) แต่เด็กไทยแต่งตัวดีกว่าจริงๆ คนสิงคโปร์หน้าตาโดยมากหน้าตาจืดๆ แต่ที่หน้าตาีดีๆ เห็นจะมาอยู่ห้างนี้กัน เออ เค้ารวมกันเป็นที่แฮะ ถามพี่เค้าว่าเทียบกันคนไทยเป็นไง เค้าบอกไทยกิน หุหุ เห็นด้วย
.
ที่สามห้างจีน ยังกะสำเพ็ง พาหุรัด อะไรที่มันขายของพวก ปลาหมึก กุ้งแห้งเป็นโลๆ นั่นล่ะใช่เลย แต่อยู่บนห้าง ไม่เปิดแอร์ อ๋อ คลองเตยนึกออกแล้ว นั่นล่ะครับ ไปซื้อสาหร่าย แพงกว่าบ้านเราอีก เจอเถ้าแก่น้อยด้วยแฮะ เก่งจัง
.
ที่สี่ก็อยู่ใกล้ๆอีก เป็นห้างไอทีบ้านเรา อารมณ์เซียร์เลย แต่ของระดับ พาราก้อนหว่ะ หูฟัง ๓ พันอัพทั้งนั้น วางยังกะเส้นละร้อยสองร้อย จับราคาดูบรื๊อ เดินดูไอพอดนาโนหน่อย ยังไม่ออกแฮะ ไหนบอก ๗ วันไง
.
ที่ห้า เดินอีกเกือบโล แมร่ง ไม่น่าเป็นงัวเดินเลย ไกลชิบ แต่ห้างนี้เลือกของนานสุด ได้คารามายมาขวดนึง ทาแก้ผื่นหน่อย ไม่รู้เป็นไรอยู่นี่ผื่นเต็มเลย ฝุ่นก็ไม่เยอะนี่หว่า ขวดตั้ง ๖๐ บ้านเรา ๒๕ กับเครื่องออกกำลังกายอีกอัน อันนี้ ๔๐๐ ก็โอนะ กว่าจะกลับก็ ๓ ทุ่มกว่า เฮ้อ หมดแรง เมื่อยจากขาถึงหลังเล